De digitale wereld dreigt bij jongeren alles te overheersen. Terecht zegt internetcriticus Hans Schnitzler: „Wie de virtuele werkelijkheid binnenstapt, laat de weerbarstige wereld van de real life-feiten achter zich en betreedt een tijdloze realiteit waar fictie bewoonbaar is geworden.” Hoe richten we de blik van jongeren op de echte wereld?
Een van Plato’s bekendste metaforen is die van een grot. Daarin kijken grotbewoners naar schaduwen die voor hen op de wand vallen. Deze ontstaan doordat achter de bewoners bewegende objecten langs een vuur worden gedragen. Voor hen vormen deze schaduwen de echte wereld. Meer zien en kennen zij niet. Onderwijs kan deze grotbewoners weglokken van de schaduwen naar de ingang van de grot. Lukt dat, dan stralen zij daarbuiten in het volle licht.
De huidige schermwereld lijkt op het schaduwleven in de grot. Het leven speelt zich voor velen met name af op de schermen, in een stroom van fantasie en vermaak.
Volwassenen hebben de mooie en moeilijke taak om jongeren die zo’n grotachtig bestaan leiden naar buiten te leiden. Voor christenen gaat dat verder dan wat Plato voor ogen had.
